't Roeëd Truud

“'t Roeëd Truud” in brons van Vera van Hasselt staat sinds 1978 op de plek waar voorheen het huisje van deze dorpsfiguur, Maria Gertruid Jacobs stond. Ze werd geboren op 20 juni 1863 in Heerlen als dochter van tuinier Jan Jacobs en Maria J.Adelhofs.

Haar hele leven woonde ze “óp g'n Linge” (D'r Lingeweg) bij het kruispunt van de Nobelstraat met de Kruisstraat. 13 November 1884 trouwde ze op 21-jarige leeftijd, met de 23 jarige Willemke Limpes, de arbeider Gerard Willem Lempers.

In de buurt werd de roodharige Geertruda vaak luid kijvend gehoord, scheldend op alles wat haar in haar omgeving niet aanstond. Deze twee eigenschappen leverden haar de bijnaam “'t Roeëd Truud” op, waarmee ze de Heerlense geschiedenis inging. In november 1934 vierde zij met haar man de gouden bruiloft. Het aantal feestgangers bewees dat zij in Heerlen geen onbekende meer was.

Ze zorgde elke dag voor het grote wegkruis dat bij haar huis stond en hield de twee petroleumlampjes brandend. De ongelukkigen die een ongeval overkwam op de drukke wegen voor haar woning kregen van haar de eerste hulp.

Ze stierf op 2 februari 1948 toen ze 84 jaar was. In de buurt was ze bekend als “ 't Limpes Truud”.

De vennoten Van Moret en Limpbergh, Van Moret Gudde en Brinkman namen het initiatief om haar te vereeuwigen in dit beeld, dat voor hun kantoor geplaatst is.

In de herinneringen van Leo Dassen aan vroeger “Es 't kruuts bee 't Roeëd Truud kós sjpreëke” beschrijft hij haar sprekend. In het verhaal “Inne Heëlesje Jóng” speelt zij ook een kleine rol. 

Foto: Leonie Robroek

Uit het eerste verhaal een fragment:

“… En effe wier vool heë in de brennieëtele bei 't Roeëd Truud in heure gaad. Heë rammelde ins mit zien vót en ontdekte dat heë nog in leëve woar en wie e umhoeëg dosj te kieke, keek e rech in de roazetige oge van 't Roeëd Truud, dat in alle Hergotsvreugde de petrolllempkes aan 't beivulle woar van 't kruuts vuur heur huuske. Wie dat zoog dat d'r maj nieks mankeerde, begós dat vuur te sjpujje en brook los: “ Doe óngesieveleseerde klotskiebel, kins ode nit oet dieng döppe kieke?” D'r Maj sjravelde langsaam oet de brennieëtele…..”